به گزارش هفته‌نامه "تازه‌های اقتصاد"، سامانه نظام یکپارچه معاملات ارزی که به اختصار سامانه نیما نام گرفته است، به منظور ایجاد بستری امن جهت خریدوفروش ارز، در سال ۱۳۹۷ شروع به فعالیت رسمی کرد. صادرکنندگان و واردکنندگان یا عرضه‌کنندگان و تقاضاکنندگان ارزی، درخواست‌های خرید یا فروش خود را به صورت آنلاین در این سامانه ثبت می‌کنند و معامله آنها از طریق صرافی‌های مجاز موجود در نیما انجام می‌شود. سامانه نیما بین سامانه جامع تجارت و سامانه پنجره واحد تجارت فرامرزی ایفای نقش می‌کند.
حال با شروع به فعالیت تالار حواله ارز مرکز مبادله ایران، این سوال مطرح می‌شود که تفاوت این تالار با سامانه نیما چیست؟ طبق سیاست ارزی جدید بانک مرکزی، برای تامین ارز کالاها، دو نوع حواله ارزی تعریف و محل معامله آنها تفکیک شد.
تخصیص
محل تامین ارز برای واردات کالاهای اساسی، مواد اولیه و ماشین‌آلات در سامانه نیما تعریف شده است. واردکنندگان و متقاضیان جهت تامین ارز برای واردات تمامی کالاها، به غیر از کالاهای اساسی می‌توانند به تالار حواله ارز مرکز مبادله ایران مراجعه کنند.
نرخ ارز
ارز سامانه نیما به نیازهای اساسی و با نرخ میانگین ۲۸۵۰۰ تومان تخصیص داده می‌شود. تامین‌کننده ارز سامانه نیما، بانک مرکزی و از محل منابع ارزی دولت است که از طریق صادرات شرکت‌های نفت و گاز تحت مدیریت دولت صورت به دست می‌آید.
از سوی دیگر، عرضه‌کنندگان ارز در تالار حواله ارز مرکز مبادله ایران، شرکت‌های صادراتی فولادی، فلزی، معدنی و پتروشیمی و سایر شرکت‌های کوچک صادراتی هستند و کشف نرخ در این تالار بر اساس سازوکار عرضه و تقاضا صورت می‌گیرد.
هدف از تفکیک
سامانه نیما به منظور حفاظت از معیشت عمومی، ارز را با قیمت ۲۸۵۰۰ تومان به کالاهای اساسی تخصیص می‌دهد. این در حالی است که سیاست‌گذار علاوه بر توجه به معیشت مردم، تلاش کرده است که دغدغه حوزه صنعت و تولید را نیز در نظر بگیرد، از این رو، با هدف صیانت از صنایع و بخش خصوصی تالار حواله ارز مرکز مبادله راه‌اندازی شده است و صادرکنندگان می‌توانند در یک بستر مبتنی بر عرضه‌وتقاضا روی ارز مورد نظر کشف نرخ کنند. از زمان راه‌اندازی مرکز مبادله ایران تا تاریخ ۲ مردادماه ۱۴۰۲ نرخ ارز دلار در فاصله بین دو کانال ۳۶ و ۳۸ هزار تومانی در نوسان بوده است. طی مدت مذکور، نرخ ارز یورو نیز در حد فاصل دو کانال ۳۸ تا ۴۳ هزار تومانی تغییرات داشته است.
نظر شما