مهدی پدرام - عضو هیات علمی دانشگاه الزهراء: فریدمن دهه هفتاد میلادی گفت که اگر می‌خواهید تورم را کنترل کنید و نرخ رشد پول را سریع پایین بیاورید، رکود بر اقتصاد حاکم می‌شود. کاهش سریع نرخ رشد پول که در نهایت رشد نقدینگی را به ۲۴.۵ درصد رساندند، به بخش تولید ضربه زده است و صنایع دچار کمبود سرمایه درگردش شده‌اند. درست است که سیاست‌های پولی در رشد بلندمدت موثر نیست و درست است که عامل اصلی تورم، نرخ رشد نقدینگی است، ولی اینکه بانک مرکزی در عرض یک سال به سرعت نرخ رشد پول را کم کرد، اثراتش را امسال یا سال بعد خواهیم دید و رکود تورمی عمیق‌تر خواهد شد. ضمن اینکه باید رکود تورمی را نسبت به روند بررسی کنیم. تولید ما مانند بادکنک خالی است که اگر کمی داخلش فوت کنید، کمی باد می‌شود و آن زمان خوشحال می‌شوند که ۴ درصد رشد کرده است، در حالی که هنوز خالی است.

مسئله بعدی مشارکت مردمی است. نرخ سود به یکباره ۳۰ درصد می‌شود که جلوی رشد نقدینگی را بگیرد اما این کار خطاست، طبق اعلام گمرک تراز تجاری کشور ۱۷.۵ میلیارد دلار کسری دارد. این اتفاق چطور افتاده است؟ واقعا صادرات یک مرتبه کم شده است؟ خیر، به دلیل فرار سرمایه است.

بانک مرکزی نرخ ارز را ثابت نگه داشته که نتیجه آن همان جهش ۳.۱ برابری خواهد بود، در این شرایط تولید صرف ندارد و پول‌ها وارد سفته‌بازی و خرید دلار می‌شود. مگر صادرکننده و واردکننده ما مردم نیستند؟

نرخ ارز نباید ثابت شود، بلکه باید سالی ۵ تا ۶ درصد بالا برود. PPP قانون دنیاست، مگر می‌شود زیر قانون زد؟ در قانون برنامه هفتم آمده که نرخ ارز باید مدیریت شناور شده باشد، اما چرا دولت و بانک مرکزی نرخ ارز را به بهانه تورم ثابت کرده‌اند؟ اگر نرخ تدریجی افزایش یابد، اقتصاد خودش را حفظ می‌کند و تولید و صادرات هم افزایش خواهد یافت که نتیجه افزایش مشارکت مردمی است.