به گزارش هفته‌نامه "تازه‌های اقتصاد" از، چانگ شیائو لی و ژه لو، پژوهشگران دانشکده مالی و مرکز تحقیقات سیاست مالی چین: اهمیت انتظارات تورمی در تحلیل اقتصاد کلان را می‌توان در اندیشه‌های کینز (۱۹۳۶) جست‌وجو نمود. از آن زمان تا کنون هر دو مکتب کینزین‌ها و کینزین‌های جدید به دنبال برجسته نمودن نقش انتظارات در مدل‌های تحلیلی اقتصاد کلان هستند. اگر چه انتظارات عقلایی هم‌چنان جز مولفه‌های مهم در مدل‌سازی اقتصاد کلان به ویژه در مدل‌سازی‌های تورم هستند ولی به دلیل ناکافی بودن داده‌های حسابداری، نقش آن در فرآیند پیش‌بینی واقعی تورم از سوی فعالان اقتصادی با شک و تردید نگریسته می‌شود. به ویژه که در سالیان اخیر بسیاری از مطالعات مانند آنگ و همکاران (۲۰۰۷) و اورفانیدس (۲۰۰۳) در مدل‌سازی تورم، جنبه‌های روانشناختی و جامعه شناختی را نیز وارد مدل خود کرده‌اند. اغلب مطالعات برای انتظارات تورمی از داده‌های نظر سنجی استفاده کرده‌اند. با این حال، داده‌های نظرسنجی تنها یک جایگزین برای انتظارات معرفی خواهند کرد و به هیچ وجه یک نظریه جایگزین برای فرآیند شکل‌گیری انتطارات نخواهند بود. از این رو منکیو و رئیس (۲۰۰۲) برای تجزیه و تحلیل تاثیر اخبار اقتصاد کلان و ارتباطات بانک مرکزی بر متغیرهای اقتصادی، مدل اطلاعات چسبنده را پیشنهاد نمودند. اما این مدل یک پایه اقتصاد خرد را ارائه نمی‌دهد و کارول در سال ۲۰۰۳ میلادی، بر اساس مدل‌های ریاضی اپیدمیولوژی کرماک-مک‌کندریک (۱۹۲۷)، یک پایه خردی برای این مدل ارائه کرد. بر این اساس که در اپیدمیولوژی فرض می‌شود که در شیوع و همه‌گیری یک بیماری، علاوه بر اینکه یک فرد سالم در فرآیند انتقال بیماری در میان یک جمعیت باید با فرد مبتلایی تماس داشته باشد؛ ممکن است از طریق تماس با منبع مشترک عفونت آلوده شود؛ در این مدل‌ها هم فرض می‌شود که فعالین اقتصادی، مصرف‌کنندگان عادی و اقتصاددانان حرفه‌ای معمولا اطلاعات خود در مورد تورم‌های آتی را از رسانه‌های خبری که منبع مشترکی برای انتقال انتظارات تورمی هستند دریافت می‌کنند. به زیان ساده‌تر انتظارات متاثر از رسانه‌های خبری همانند بیماری‌های ناشی از قرار گرفتن در معرض آلودگی هواست. نتایج و شواهد برخواسته از این مقاله نشان می‌دهد که هم مصرف‌کنندگان و هم اقتصاددانان حرفه‌ای، انتظارات تورمی خود را بر اساس گزارش‌های خبری مرتبط به روزرسانی می‌کنند. با این حال پاسخ آنان به گزارش‌های رسانه‌ای به طور قابل توجهی متفاوت است. به طور خاص نتایج مقاله‌ی حاضر نشان می‌دهد که اخبار با لحن و محتوای خنثی تاثیر مثبتی بر انتظارات تورمی مصرف‌کنندگان دارد در حالی که همین عامل تاثیر مثبتی بر انتظارات اقتصاددانان حرفه‌ای نداشته است. هم‌چنین اگر رسانه‌های خبری در سه دسته اقتصادی، سیاسی و جامع دسته‌بندی نمائیم، انتظار ما بر این است که انتشار گزارشات اقتصادی در رسانه‌های اقتصادی تاثیر به مراتب بیشتری بر انتظارات تورمی نسبت به رسانه‌های سیاسی خواهد داشت. در این مقاله به جهت سنجش داده‌های انتظارات تورمی از داده‌های نظر سنجی بانک خلق چین (PBC) استفاده شده است. در طی این نظرسنجی از بیش از ۲۰ هزار نفر در پنج شهر مختلف چین هر سه ماه یکبار (ماه‌های فوریه، می، آگوست و نوامبر) پرسیده شد که انتظار دارند در سه ماه آینده قیمت‌ها افزایش، کاهش یا ثابت بماند. ما از این داده‌ها برای دوره‌ی زمانی سه ماهه اول سال ۲۰۰۱ میلادی تا سه ماهه اول سال ۲۰۱۲ استفاده کردیم. هم‌چنین برای پوشش و اندازه‌گیری داده‌های رسانه‌ای، داده‌های این بخش از گزارش‌های خبری مرتبط با قیمت و تورم را از ۳۰ روزنامه و مجله چینی استخراج و کمی سازی کردیم. نتایج مدل حداقل مربعات معمولی (OLS) ارتباط بین گزارشات رسانه‌ای و انتظارات تورمی در چین را نشان می‌دهد. با این حال میزان اثرگذاری گزارشات رسانه‌ای بر انتظارات تورمی مصرف‌کنندگان و اقتصاددانان حرفه‌ای به میزان قابل توجهی از هم متفاوت بوده است. هم‌چنین از دیگر تفاوت‌های که برای اثرگذاری گزارشات رسانه‌ای بر انتظارات تورمی مصرف‌کنندگان و اقتصاددانان حرفه‌ای می‌توان ذکر نمود به این مورد برمی‌گردد که لحن و محتوای خنثی گزارشات رسانه‌ای برای مصرف‌کنندگان مهم بوده و موجب افزایش انتظارات تورمی برای آنان شده است. این در حالی است که مورد یاد شده برای اقتصاددانان حرفه‌ای از درجه اهمیت کمتری برخوردار بوده است. این یافته به معنی تایید یکی از فروض اصلی این مقاله مبنی بر پاسخ ناهمگون به گزارشات رسانه‌ایست. از دیگر مشاهدات جالب دیگری که با آن مواجه شدیم این است که انتشار گزارش‌هایی که کاهش تورم را در رسانه‌های دارای جهت‌گیری‌های سیاسی پوشش داده‌اند بر انتظارات تورمی مصرف کنندگان تاثیر ندارد. این یافته با نتیجه‌ی پوشش کاهش تورم در رسانه‌های اقتصادی به شدت در تعارض است و انتشار گزارش‌های کاهش تورم بر انتظارات تورمی مصرف‌کنندگان اثر گذار است. به صورت خلاصه یافته‌های ما حاکی از آن است که رسانه‌های خبری می‌توانند تاثیر زیادی بر انتظارات تورمی داشته باشند و از این رو ممکن است بر مکانیسم انتقال سیاست پولی در کشور چین اثر گذار باشند. این تاثیرگذاری بر انتظارات تورمی، به دسته بندی رسانه‌ها خبری که گزارش‌های خبری در آن پوشش و انتشار می‌یابند نیز بستگی دارد. ‌در این بین نقش رسانه‌های اقتصادی غیر قابل انکار است و نسبت به رسانه‌های سیاسی اثر گذاری بیشتری بر انتظارات تورمی دارند. لحن و محتوای اخبار انتشار یافته در رسانه‌ها عامل دیگری است که در این اثر گذاری موثر است. این اثر گذاری، به ویژه هنگامی که گزارش‌های خبری با لحن و محتوای خنثی در رسانه‌هایی که به شدت توسط دولت مرکزی کنترل شده است بیان می شوند، بسیار بیشتر است و تاثیر فزاینده‌ای بر انتظارات تورمی ایجاد خواهد کرد. این در حالی است که پوشش اخبار خنثی در مورد تورم در رسانه‌های خبری با جهت گیری سیاسی ممکن است مانع اثربخشی سیاست پولی در کشور چین شود.