هفته نامه تازه های اقتصاد، به منظور آشنایی مخاطبان گرامی با بزرگترین و تاثیرگذارترین مدیران نظام بانکی جهان که به واسطه اقدامات آنها، تحولات بزرگی در سیستم بانکی جهان به وجود آمده است، در این شماره به معرفی پل ولکر، رئیس اسبق فدرال رزرو آمریکا می پردازد. این مطالب با عنوان آشنایی با روسای بانک های مرکزی جهان، در قالب سلسله گزارش هایی، در هفته نامه به چاپ خواهد رسید.
تولد نجات‌بخش اقتصاد آمریکا در خانواده‌ای ترقی‌خواه
من، پل آدولف ولکر جونیور(Paul Adolph Volcker Jr.)، هم نام پدر ترقی‌خواهم، در روزهای ابتدایی پاییز۱۹۲۷ یعنی در ۵ سپتامبر، در شهر کوچک کیپمی در ایالت نیوجرسی آمریکا و در یک خانواده‌ی آلمانی‌الاصل و یهودی، چشم به جهان پرهیاهوی ایالات متحده گشودم(پل ولکر، ۲۰۱۸) .
مادرم، آلما لوئیز و پدرم، پل آدولف ولکر، هر دو از افراد تحصیل‌کرده و از پیشگامان توسعه اقتصادی و شهری ایالت نیوجرسی بودند. من، آخرین عضو یک خانواده‌ی ۷نفره بودم که پس از ۴خواهر بزرگترم، یعنی روث، لوئیز، الینور و ویرجینیا استریتفلد، تنها میراث‌دار پسر این خانواده محسوب میشدم. کمی بعد از تولد من، به دلیل مشغله کاری مهم پدر، خانواده‌ام از منطقه کوچک و کم‌جمعیت کیپمی، به شهر بزرگ تینک(Teaneck) در نیوجرسی، نقل مکان کردند و من دوران کودکی و نوجوانی خود را در این شهر سپری کردم. شیرین‌ترین خاطره دوران کودکی من، موفقیت‌های چشمگیر پدر بوده که موجب شد خاندان ترقی‌خواه ولکر، به خانواده‌ای محبوب در بین مردم شهر تبدیل شوند؛ پدرم، به عنوان اولین شهردار تینک، به مدت ۲۰ سال، نقش پررنگ و تعیین‌کننده‌ای در ایجاد پیشرفت، ثبات اقتصادی شهر درحال رشد و اثربخشی دولت محلی آن منطقه در حاکمیت سیاسی و اقتصادی ایالات متحده داشته است(پل ولکر، ۲۰۱۸).
ازدواج، تشکیل خانواده و پایان دوران اقتصاددان
پل ولکر در ۱۱ سپتامبر ۱۹۵۴ با باربارا بانسون، دختر یک پزشک ازدواج کرد. آنها دو فرزند به نام‌های جانیس، پرستار و فارغ التحصیل دانشگاه جورج تاون، و جیمز، دستیار پژوهشی و فارغ التحصیل دانشگاه نیویورک(که با فلج مغزی به دنیا آمد)، دارند. این زوج در طول زندگی خود، صاحب ۴ نوه از فرزندان خود شدند(گاردین، ۲۰۱۹).
سرانجام پل ولکر، نابودگر تورم افسارگسیخته‌ی اقتصاد آمریکا، در ۸ دسامبر ۲۰۱۹ در شهر نیویورک در سن ۹۲سالگی به دلیل کهولت سن و ابتلا به سرطان پروستات، درگذشت(گاردین،۲۰۱۹).
دوران حرفه‌ای آکادمیک؛ استعداد علمی پل ولکر شگفت‌انگیز بوده است
ولکر در سال ۱۹۴۵ از دبیرستانی در تینک فارغ‌التحصیل شد. پل همواره در گروه‌های علمی و اجتماعی مدرسه، حضور پررنگ داشت و معلمان و همسالان او معتقد بودند که ولکر، دانش‌آموز باهوش و سخت‌کوشی است که می‌تواند به مدارج بالای علمی دست پیدا کند. همین موضوع باعث شد که در سال ۱۹۴۶، با بورس‌تحصیلی دولت‌آمریکا به دانش‌آموزان با عنوان "بورسیه استعداد تحصیلی"، به عنوان دانشجوی دانشگاه پرینستون، وارد دوره کارشناسی رشته "علوم اقتصادی" شود و ۳ سال بعد در سال ۱۹۴۹، با بالاترین معدل در بین هم‌درسان خود، از مدرسه روابط‌عمومی و بین‌الملل وودرو ویلسون (اکنون دانشکده روابط‌عمومی و بین‌الملل پرینستون است) فارغ‌التحصیل گردید(واشنگتن پست، ۲۰۱۹).
ولکر به دلیل علاقه‌ی وافر به اقتصاد روز جهان، در همان سال، دوره کارشناسی‌ارشد "اقتصاد سیاسی" را در دانشکده مدیریت دولتی، علوم و هنر دانشگاه هاروارد، آغاز کرد. پل در رساله پایان دوره کارشناسی‌ارشد خود با عنوان "چالش‌های سیاست فدرال رزرو از زمان جنگ‌جهانی دوم"، به تحلیل انتقادی از رویکردهای فدرال رزرو پرداخت. وی معتقد بود اثرات فاجعه بار افزایش شدید قیمت، یک تهدید تورمی بزرگ برای اقتصاد آمریکا بوده است که فقط با کنترل عرضه پول ، قابل مهار است. پایان‌نامه پل ولکر، از سوی مسئولان دانشکده، به دلیل نوآوری تحلیلی در مباحث اقتصادپولی ایالات متحده، به عنوان پژوهش برتر دانشجویی سال برگزیده و مستحق دریافت جایزه ۴۵۰۰دلاری، شناخته شد(نیویورک تایمز، ۲۰۱۹).
به عقیدهی محققین اقتصادمالی، پژوهش‌های دوره کارشناسی‌ارشد پل ولکر، نوید ظهور یک تفکر نجات‌بخش و متفاوت در بالاترین سطح اقتصاد بانکداری ایالات متحده را میداده است(واشنگتن پست، ۲۰۱۹).
کارنامه علمی و افتخارات آکادمیک پل ولکر
پس از فارغ التحصیلی از هاروارد در سال ۱۹۵۱، به دلیل قدرت علمی بالا و تحلیل‌های دقیق، ابتدا به عنوان دستیار پژوهشی در دانشگاه هاروارد و سپس به عنوان استاد و محقق ارشد، شروع به تدریس و کار پژوهشی کرد. همچنین ولکر از سال ۱۹۵۱ تا ۱۹۵۲ در مدرسه اقتصاد لندن به عنوان همکار پژوهشی سفیر بنیاد روتاری تحت برنامه بورسیه‌های سفیر روتاری، شروع به تدریس و تحقیق کرده است(ویکی‌پدیا پل ولکر، ۲۰۲۳).
تدریس دروسی همچون "اقتصاد سیاسی"، "اقتصاد کلاسیک"، "نظریه انتقادی اقتصاد سیاسی"، "اقتصاد کشورهای توسعه‌یافته"، "سیاست و اقتصاد" در دانشگاه‌های هاروارد، پرینستون، کمبریج، مدرسه اقتصادی لندن از جمله فعالیت‌های علمی‌وپژوهشی وی بوده است که تا سال‌های پایانی عمر خود، به این روند ادامه داد(بلومبرگ،۲۰۱۹).
در طول این سال‌ها، پل ولکر، دست به نگارش و انتشار بیش از ۱۵۰ مقاله و یادداشت علمی در حوزه‌های مختلف اقتصاد پولی و مالی زده است. همچنین بخش دیگری از کارنامه آکادمیک ولکر،شامل کتب علمی مختلفی نظیر:
-کتاب "تغییر ثروت" نوشته‌ی پل ولکر، تویو جیوهتن و کرون در سال ۱۹۹۲
-کتاب " ذهن‌های بزرگ تجارت فوربس" نوشته‌ی فرد اسمیت، پیتر لینچ، اندرو گروو، پل ولکر در سال ۱۹۹۷
-کتاب " نیت خوب خراب شد: رسوایی نفت در برابر غذا و تهدید سازمان‌ملل" نوشته‌ی پل ولکر، جفری آ. میر و مارک جی. کالیفانو در سال ۲۰۰۶ بوده است.
(بلومبرگ،۲۰۱۹)
اما مهم‌ترین نوشته پل ولکر، کتاب خاطرات وی با نام " تلاش برای پول سالم و دولت خوب" است که بیش از ۲۵ مرتبه تجدید چاپ شده است و به حقایق علمی و کاری متعددی در دوران زندگی ولکر بویژه دوران ریاست بر فدرال رزرو، اشاره میکند(گاردین،۲۰۱۹).
یکی از دیگر از بخش‌های شگفت‌انگیز در طول زندگی حرفه‌ای آکادمیک پل ولکر، دریافت دکترای افتخاری از دانشگاه، نهادهای علمی و موسسات متعدد آموزشی بوده است که در زیر به آنها اشاره میشود:
-آکادمی مسیحی بای‌تاون و کالج همیلتون در سال ۱۹۸۰
-دانشگاه نوتردام، دانشگاه پرینستون، کالج دارتموث، دانشگاه نیویورک، دانشگاه دلاور، دانشگاه فیرلی دیکینسون، کالج برایانت، دانشگاه آدلفی، دانشگاه لامار و کالج بیتس در سال ۱۹۸۱
- کالج دانشگاه بیتس در سال ۱۹۸۲ و ۱۹۹۰
-دانشگاه نورث وسترن در سال ۲۰۰۴
-موسسه پلی‌تکنیک رنسلر در سال ۲۰۰۵
-دانشگاه براون در سال ۲۰۰۶
-دانشگاه جورج تاون در سال ۲۰۰۷
-دانشگاه سیراکیوز در سال ۲۰۰۸
-دانشگاه کوئینز در سال ۲۰۰۹
-کالج آمهرست در سال ۲۰۱۱
-دانشگاه تورنتو در سال ۲۰۱۵
(ویکی‌پدیا پل ولکر، ۲۰۲۳).
همچنین مدرسه شهروندی و امور عمومی ماکسول در دانشگاه سیراکیوز، به افتخار و پاسداشت مقام علمی ولکر، از سال ۲۰۰۱، کرسی علمی " پل ولکر" در اقتصاد رفتاری را تاسیس کرد(ویکی‌پدیا پل ولکر، ۲۰۲۳).
دوران حرفه‌ای کاری؛ ولکر برای ریاست فدرال رزرو آماده می شود
دوران حرفه‌ای کاری ولکر، از سال ۱۹۵۲ آغاز گردید. پل در ۱۹۵۲، به عنوان یک محقق اقتصادی تمام وقت به کارکنان بانک فدرال رزرو نیویورک پیوست. ولکر تا ۳ سال بعد در این سمت باقی ماند و در سال ۱۹۵۷، برای ادامه کار، به عنوان اقتصاددان مالی، وارد بانک چیس منهتن شد. در سال ۱۹۶۲، رابرت روزا، که سرپرست او در فدرال رزرو بود، پل را به عنوان مدیر تحلیل مالی در وزارت خزان داری ایالات‌متحده استخدام کرد.در سال ۱۹۶۳، پل ولکر، معاون امور پولی وزارت امورخارجه آمریکا شد. او در سال ۱۹۶۵ به عنوان معاون رئیس و مدیر برنامه‌ریزی به بانک چیس منهتن بازگشت(بلومبرگ، ۲۰۱۹).
از سال ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۴، ولکر به عنوان وزیر خزانه‌داری در امور پولی بین‌الملل دولت نیکسون منصوب شد. حضور او در این سمت، آغاز دوران شکوفایی زندگی حرفه‌ای ولکر محسوب میشود. پل، نقش مهمی در تصمیم رئیس‌جمهور آمریکا ریچارد نیکسون برای تعلیق تبدیل‌پذیری طلا به دلار در ۱۵ اوت ۱۹۷۱ ایفا کرد، که منجر به فروپاشی سیستم برتون وودز شد. به همین دلیل است که ولکر، تعلیق تبدیل‌پذیری طلا را "مهم‌ترین رویداد دوران حرفه‌ای کاری خود" میداند(نیویورک تایمز، ۲۰۱۹).
دراین دوره ۱۵ ساله، ولکر نقش تعدیل‌کننده‌ای بر پیاده‌سازی سیاست‌های اقتصادی ایالات‌متحده در سطح بین‌الملل، از پیگیری راه‌حل‌های جهانی برای مشکلات پولی تا حضور موثر به‌عنوان مذاکره‌کننده با سیاست‌گذاران کشورهای دیگر داشته است. پس از ترک وزارت خزانه‌داری ایالات‌متحده، او یک سال را به عنوان محقق ارشد در مدرسه وودرو ویلسون پرینستون گذراند(بلومبرگ، ۲۰۱۹).
وی در سال ۱۹۷۵، به عنوان رئیس بانک فدرال رزرو نیویورک انتخاب شد و تا زمانی که در آگوست ۱۹۷۹، به ریاست کل فدرال رزرو ایالات متحده نائل گردید، در این سمت باقی ماند(فدرال رزرو، ۲۰۲۳).
ریاست پل ولکر بر فدرال رزرو؛ اقدامات و چالش‌ها
اما مهم‌ترین دوران زندگی کاری حرفه‌ای پل ولکر، از سال ۱۹۷۹ آغاز گردید. پل ولکر از ۶ آگوست ۱۹۷۹ تا ۱۱ آگوست ۱۹۸۷، به مدت ۸سال و ۵ روز، در دوران ریاست‌جمهوری جیمی کارتر و دونالد ریگان، سکان مهم‌ترین نهاد پولی و مالی ایالات‌متحده یعنی فدرال رزرو را بر عهده گرفت(فدرال رزرو، ۲۰۲۳).
ریاست ولکر بر فدرال رزرو مصادف شده بود با بحران اقتصادی داخلی در آمریکا و همچنین چالش‌های اقتصادی و مالی متعددی که سایر کشورهای جهان در سطح بین‌الملل، در حال دست و پنجه کردن با آنها بودند. وی در کتاب خاطراتش، مهم‌ترین وظیفه خود در فدرال رزرو را، یافتن راهی برای مهار تورم بزرگی بود که به قیمت‌ها فشار می‌آورد؛ تورمی که به سمت دو رقمی شدن در حال حرکت بود و در بازار تجارت خارجی نیز، به دلار ایالات متحده فشار وارد میکرد. ولکر در تلاش برای مهار تورم در قالب بستری مستقل در عمل و تصمیم‌گیری، قرار گرفت(پل ولکر، ۲۰۱۸) :
سناریوی تورم زدایی پل ولکر؛ مهم‌ترین اقدام برای نجات اقتصاد آمریکا
پل ولکر در کتاب زندگی‌نامه خود، رکود تورمی دهه۷۰ آمریکا را چالشی بی‌خواب‌کننده و بدترین خوش‌آمدگویی اقتصاد آمریکا به یک رئیس فدرال رزرو میداند و بیان میکند:
"درست به یاد دارم که سپتامبر ۱۹۷۰ بود. به عنوان اولین هفته‌های کاری در جایگاه ریاست بانک مرکزی آمریکا، عظیم‌ترین و حیاتی‌ترین نهاد پولی و مالی جهان، اصلا حال خوبی نداشتم. برای درمان رکود تورمیِ اقتصاد بیمار ایالات متحده، باید به فکر چاره‌ای اساسی می‌بودم تا این میراث هولناک را که هر لحظه، نوید فروپاشی اقتصاد ایالات متحده را میداد، همین جا به پایان ببرم"(پل ولکر، ۲۰۱۸) .
پل ولکر، در گام نخست پس از آغاز ریاست بر فدرال رزرو در اواخر سپتامبر ۱۹۷۰، مدیران تمام شعب فدرال رزرو را از سراسر کشور فرامی‌خواند تا در مورد برنامه‌های خود صحبت کند. ولکر معتقد بود که کنترل شدید عرضه پول و اجرای سیاست‌های انقباضی پولی فراگیر، تنها راه نجات آمریکا از تورم افسارگسیخته آن دهه خواهد بود. بنابراین با ابلاغ دستورالعملی به همه شعب فدرال رزرو، از ۶ اکتبر ۱۹۷۰، اجرای سیاست‌های انقباض پولی در تمامی نهادهای مالی ایالات متحده کلید خورد(پل ولکر، ۲۰۱۸) .
با این اقدام، نرخ بهره‌ی آمریکا به شدت افزایش یافت و با فاصله قابل‌توجهی نسبت به نرخ تورم، قرار گرفت. برای اولین و آخرین بار در تاریخ اقتصادی ایالات متحده، این کشور نرخ بهره‌ی دو رقمی را تجربه کرد که از آن زمان تا به امروز، هرگز هیچ اقتصاد پیشرفته‌ای چنین نرخ بهره‌ای را تجربه نکرده است. این سیاست که به "سناریوی تورم‌زدایی پل ولکر" معروف شد، بسیار موفق عمل کرد و توانست تورم ایالات متحده را در مدت زمان کمی کاهش دهد(نیویورک تایمز، ۲۰۱۹).
با اعمال سیاست‌های انقباضی توسط تیم ولکر، نرخ تورم کاهش یافت و به حدود قابل تحملی رسید. هرچند افزایش نرخ بهره، نوساناتی را در نرخ تولید ملی در پی داشت ولی با اجرای سیاست‌های پولی و کاهش نرخ تورم، نرخ بهره انتظاری نیز کاهش پیدا کرد و به تبع آن تولید ملی ایالات متحده با بهره‌گیری از "سیاست پولی منضبط" از ثبات برخوردار شد. در نتیجه، با اعمال سیاست‌های مناسب طرف عرضه، تولید داخلی آمریکا در مسیر بهبود قرارگرفت. آنچه که بر همه‌ی متخصصان مالی و اقتصادی واضح و مبرهن بود این است که سناریوی تورم‌زدایی پل ولکر، با همه‌ی خطراتی که در هنگام تصمیم‌سازی و پیاده‌سازی ممکن بود که اقتصاد آمریکا را تهدید کند، اما در عمل، نتایج آرام‌بخشی را بری اقتصاد پرتلاطم ایالات متحده به ارمغان آورد؛ بطوریکه در دوره ریاست پل ولکر بر فدرال رزرو، یعنی از آگوست ۱۹۷۹ تا آگوست ۱۹۸۷، نرخ تورم ایالات متحده از ۱۲% به ۴% کاهش یافت که موفقیت چشمگیر در تاریخ اقتصادی آمریکا محسوب میشود(بلومبرگ، ۲۰۱۹).
آلن گرینسپن، رئیس مقتدر فدرال رزرو در بین سال‌های ۱۹۸۷ تا ۲۰۰۶، در ستایش سناریوی ضد تورمی پل ولکر میگوید:
"بی‌آنکه خیلی‌ها بدانند، پاییز سال گذشته، سالگرد نقطه عطفی در تاریخ فدرال رزرو و تاریخ اقتصادی کشور بود. در ۶ اکتبر ۱۹۷۹، پل ولکر، رئیس فدرال رزرو، اقدامات چشمگیری برای مهار تورم سرسام آور که از اواسط دهه ۱۹۶۰ قدرت اقتصاد ما را تضعیف کرده بود، انجام داد. بدون تغییر جسورانه او در سیاست پولی و عزم جدی وی برای تحمل تیر پیکان انتقادات دردناک و ناعادلانه‌ای که از سمت مخالفانش به سوی او می‌آمد، اقتصاد ایالات‌متحده به مارپیچ نزولی خود ادامه میداد و چه بسا، ادامه این روند موجب میشد که دیگر ایالات‌متحده‌ای وجود نداشته باشد. ولکر با معکوس کردن سیاست‌های نادرست پیشینیان خود، سازوکاری قابل اتکا در جهت توسعه‌اقتصادی دهه‌های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ تنظیم کرد. من برای همیشه، وام دار حضور او در فدرال رزرو هستم"
(فدرال رزرو، ۲۰۰۵)
سیاست تورم‌زدایی پل ولکر، مخالفان سرسختی داشت
پروسه مبارزه با تورم فدرال رزرو در دوران ریاست پل ولکر، به راحتی آنچه به نظر میرسید، پیش نرفت. پل در کتاب زندگی‌نامه خود اشاره میکند که اگر سنگ‌اندازی‌های مشاوران کابینه رئیس‌جمهوری کارتر نبود، قطعا این فرآیند، مسیر بهینه‌تری را طی میکرد:
"در اوایل دهه۸۰ ، در تابستان ۱۹۸۰، موفقیت اجرای سناریو ضدتورمی، به مذاق مشاوران رئیس جمهور کارتر، خوش نیامد. مهم‌ترین چالش من، نه با مشاوران اقتصادی، بلکه با مشاوران امنیت ملی و امنیت داخلی رئیس جمهور بود؛ کسانی که به دلیل عدم توانایی علمی از درک آنچه در حال رخ دادن است، افزایش شدید نرخ بهره و کاهش کنترل‌شده‌ی عرضه پول را، بحران امنیتی تلقی کرده و شرایط کاری را برای من سخت‌تر کردند. بواسطه‌ی اقدامات گری سیگ (عضو شورای امنیت ملی آمریکا در دولت کارتر و ریگان) و استورات آیزنستات (مشاور جیمی کارتر در زمینه سیاست داخلی)، من کل تابستان ۱۹۸۰ یعنی از ژوئن تا آگوست را، به جای تمرکز بر اقدامات موثر پولی و مالی، در راهروهای کنگره آمریکا برای توضیح به نمایندگان و سناتورهای تحریک‌شده‌ای که تلاش خود را در جهت برکناری هرچه زودتر من به‌کارگرفته بودند، در رفت‌وآمد بودم. تنها عامل نجات دهنده‌ی من در این ایام، اعتماد رئیس جمهور کارتر به تخصص و خوش‌بینی نسبت به تصمیمات دشوار من بود"(پل ولکر، ۲۰۱۸) .
مشاوران ارشد اقتصادی جیمی‌کارتر به‌شدت نسبت به شیوه عجیب سیاست‌گذاری ولکر معترض بودند. آنها ایجاد بی‌نظمی و عدم‌اطمینان در مورد نرخ بهره وام‌گیرندگان تجاری را یکی از دلایل انتقادات خود عنوان می‌کردند. آنها معتقد بودند عرضه پول کنترل‌شده و نرخ بهره بالاتر، به عنوان پیامد قطعی سیاست‌های ولکر، فشار زیادی بر اقتصاد آمریکا وارد خواهد کرد. اما ولکر بدون اعتنا به این‌گونه از اعتراضات، براساس علم و اعتقاد خود ادامه داد. کارتر با توجه به کاریزمای سکاندار پولی منتخب خود، بدون زیر سوال بردن استقلال فدرال‌رزرو، نظاره‌گر بهبود اقتصاد آمریکا با اصلاحات ولکر شد(واشنگتن پست، ۲۰۱۹).
قانون پل ولکر، نظام مالی ایالات متحده را متحول کرد
پل ولکر در دوران ریاست خود بر فدرال رزرو، به محدودیت‌های معاملاتی و مجموعه قوانینی که از سوی دولت‌ها و نهادهای نظارتی وابسته به آنها، بر امور مؤسسات مالی و بانکی، اعمال میشد، اشراف داشت. مبتنی بر این موضوع، وی در ژانویه ۱۹۸۱، قانونی را پایه‌گذاری که با نام "قانون پل ولکر"، مشهور گردید(نیویورک تایمز، ۲۰۱۹).
این قانون در ۱فوریه ۱۹۸۱، در قالب یک دستورالعمل فراگیر، به موسسات و نهادهای مالی سراسر ایالات متحده ابلاغ شد. این دستورالعمل تاکید میکند که فعالیت بال‌های مختلف نهاد مالی از جمله تأمین سرمایه، سرمایه‌گذاری و بخش اعتباری و تسهیلاتی آنها، می‌بایست جدا از یکدیگر باشند(نیویورک تایمز، ۲۰۱۹).
طبق این قانون، بانک‌ها اجازه نداشتند تا نقش مشاور مالی و در عین حال اعتباردهنده به مشتری را ایفا کنند. هدف ولکر از اعمال این قوانین، جلوگیری از به‌وجود آمدن تضاد در منافع بین موسسه‌مالی و مشتری آنها بود. از منظر پل ولکر، فعالیت‌های عرف در صنعت بانکداری باید در محدوده جذب سپرده، اعطای تسهیلات عادی و اعطای-تسهیلات مسکن باقی‌مانده و بانک نباید با پول سپرده‌گذاران و مشتریان خود، وارد سفته‌بازی و بازارهای معاملاتی ریسکی شود، چرا که در آن صورت، ریسک واقعی را سپرده‌گذار تقبل میکند و نه بانک. چنین رویکردی بار دیگر از سوی مشاوران و اقتصاددانان دولت کارتر، تحت انتقاد شدید قرار گرفت(نیویورک تایمز، ۲۰۱۹).
افرادی نظیر جان بولز و پروفسور کلاین، مشاوران اقتصادی جیمی کارتر معتقد بودند، چنین تغییر بنیادینی در نهایت منجر به فروپاشی بانکداری آمریکا خواهد شد. زیرا بانک ها، به این رویه‌های محدود کننده به راحتی تن نخواهند داد(نیویورک تایمز، ۲۰۱۹).
پل ولکر در بخشی از کتاب خاطرات خود با نام "تلاش برای پول سالم و دولت خوب"، به چالش‌های اجرای قانون ولکر اشاره میکند:
"اوایل ژانویه ۱۹۸۱ بود که طی یک ملاقات خصوصی با رئیس‌جمهور کارتر، از طرح جدید و تحول‌آفرین نظام بانکی ایالات متحده پرده برداشتم. به مدت ۲۰دقیقه، رئیس‌جمهور کارتر با دقت به تمام توضیحات من در مورد طرحی که موجب جلوگیری از سوءاستفاده‌های مالی فراگیر و کاهش رواج سفته‌بازی‌های خانمان برافکن در نظام‌اقتصادی آمریکا میشد، گوش فرا داد. در پایان صحبت‌های من، رئیس‌جمهور برخاست و چند دقیقه‌ای بدون اینکه کلامی با من صحبت بکند، در دفتر بیضی شروع به قدم زدن کرد. میدانستم به چه چیزی فکر میکند. اجرای چنین قانونی یعنی ایستادن در مقابل بسیاری از کارتل‌های غیرقانونی مالی ایالات متحده و درافتادن با مشاوران اقتصادی سرسختی که به دلیل منافع شخصی خود، به هر وسیله‌ای برای عدم اجرای این دستورالعمل، متوسل خواهند شد. بعد از چند دقیقه، رئیس‌جمهور رو به من گفت: قبول میکنم اما مسئولیت پاسخگویی در مقابل تبعات این قانون، با تو خواهد بود. من پذیرفتم و اتاق را ترک کردم. از هنگامه‌ی تائید این طرح میدانستم که راه دشوارتری نسبت به اجرای سناریوی تورم‌زدایی در پیش دارم اما مصمم بودم که این قانون را به ثمر برسانم"(پل ولکر، ۲۰۱۸).
قانون پل ولکر، سال‌ها بعد کارکرد خود را نمایان ساخت. در پی بحران‌مالی ۲۰۱۲–۲۰۰۷ میلادی در ایالات متحده که از یک طرف متاثر از فعالیت‌های پرریسک موسسات مالی با پول سپرده‌گذاران و از طرف دیگر عدم‌نظارت کافی نهادها بر فعالیت‌ها و ابزارهای پیچیده مالی بود، نیاز به اعمال این نوع از قوانین، به وضوح خود را نشان داد(نیویورک تایمز، ۲۰۱۹).
پل ولکر؛ مستقل‌ترین سکاندار پولی ایالات متحده لقب گرفت
طبق نظرسنجی سال ۲۰۲۳ صنعت بانکداری آمریکا، پل ولکر به عنوان مستقل‌ترین رئیس فدرال رزرو لقب گرفت که توانسته‌است با تصمیمات و اقدامات منحصربه‌فرد خود در دوره‌ی ریاست بر بانک مرکزی آمریکا، میراثی ماندگار از اثرات مثبت اقتصادی تا به امروز برجای بگذارد(فدرال رزرو،۲۰۲۳).
یکی از اقدامات مهم ولکر که با مخالفت‌های گستردهی اقتصاددانان حامی دولت کارتر و ریگان روبه‌رو شده بود، رویکرد استقلال‌طلبانه وی در اقدامات و تصمیم‌گیری‌های فدرال رزرو بود. در اکتبر ۱۹۷۹، پل، تغییرات عمده‌ای در سیاست‌های فدرال رزرو ایجاد کرد که به عقیدهی بسیاری از متخصصان پولی و بانکی، آغاز شنا در خلاف جهت جریان چند دهه اخیر این نهاد مالی بود(واشنگتن پست، ۲۰۱۹).
او از سیاست‌های طولانی‌مدتی که برای حمایت از نرخ بهره دلخواه از طریق خرید و فروش اوراق اعمال میشد، فاصله گرفت.در عوض، تئوریپولی دیگری را الگوی مسیر آتی فدرال‌رزرو، قرار داد و آن، تنظیم اهداف سختگیرانه برای کنترل عرضه پول در حالی که اجازه میداد نرخ بهره به‌صورت شناور حرکت کند، بود. این تغییر بنیادین در عرصه سیاست‌گذاری فدرال رزرو، شروعی بر دوران جدیدی از استقلال روسای این نهاد مالی تا به امروز بوده است. یکی از موفقیت‌های ولکر این بود که او با نادیده انگاشتن دوره‌های انتخاباتی ریاست‌جمهوری در آمریکا، به دنبال نوعی رهبری در فدرال‌رزرو بود که روشی عملی و ضدتورم را در استراتژی‌های پولی خود به‌کار بگیرد(واشنگتن پست، ۲۰۱۹).
آلن گرینسپن، مدیرعامل سابق فدرال رزرو درباره اقدمات مستقل ولکر میگوید:
"پل، در سال‌های حضور در جایگاه ریاست فدرال رزرو، سختی و چالش‌های زیادی را به سبب تصمیمات و اقدامات استقلال‌طلبانه‌ی خود متحمل شد. او معتقد بود که اقتصادسیاسی را به خوبی می‌فهمد و به همین دلیل، لحظه‌ای بابت تصمیم‌گیری‌های خود، احساس پشیمانی نمیکرد. او در مقابل مشاوران امنیت داخلی کارتر و ریگان ایستاد تا ثابت‌کند اقتصاد، علم پیش‌بینی‌های عالمانه هست نه حدس وگمان‌های غیرحقیقی. ولکر جنگ خود را با مشاوران کاخ سفید در زمان رونالد ریگان نیز ادامه داد که این عمل او، اساس ریکاوری بزرگ اقتصاد آمریکا در دهه ۸۰ میلادی شد".
(فدرال رزرو، ۲۰۰۵)
فعالیت‌های پل ولکر در دوران پسا فدرال رزرو
ولکر پس از پایان کار خود به عنوان ریاست فدرال رزرو، که دوره‌ای درخشان در بین همه ادوار مدیریت این نهاد مالی به شمار میرود، بیشتر وقت خود را صرف تدریس و تحقیق در دانشگاه‌های پرینستون، هاروارد، کمبریج و سایر نهادهای آموزشی و پژوهشی و همچنین مشاوره دولت‌ها و حضور در سمت‌های مختلف اقتصادی و مالی در سطح جهانی کرد(بلومبرگ، ۲۰۱۹ / ویکی‌پدیا پل ولکر، ۲۰۲۳) :
*در سال ۱۹۸۷، پس از وداع با ریاست فدرال رزرو، پل ولکر، مدیریت نهاد برجسته بانکداری سرمایه‌گذاری نیویورک یعنی" Wolfenson & Co" را به عهده گرفت.
*در سال ۱۹۹۲، ولکر به عضویت آکادمی هنر و علوم آمریکا انتخاب شد و در همین سال، در انجمن فلسفه ایالات‌متحده، عضو افتخاری گردید.
*در سال ۱۹۹۳، او ریاست "گروه سی/ G-۳۰"، را بر عهده گرفت. گروه سی، یک نهاد غیرانتفاعی مشورتی خصوصی متشکل از دانشگاهیان و سرمایه‌داران است که به ارتقای درک مسائل مالی، اقتصادی و سیاست بین‌الملل کمک میکند.
*در سال ۱۹۹۶، او ریاست کمیته مستقل حسابداری قربانیان هولوکاست در بانک‌های سوئیس را بر عهده گرفت. وی در این پروسه دشوار توانست توافقی بین طرفین برای تسویه حساب ۱.۲۵ میلیارد دلاری، ایجاد کند.
*در سال ۲۰۰۰ ، او ریاست هیئت امنای IFRS ، بازوی مالی غیرانتفاعی هیئت استانداردهای حسابداری بین‌المللی را پذیرفت. بنیاد IFRS، یک شرکت بخش خصوصی مستقر در لندن است که به دنبال توسعه یک مدل حسابداری جهانی واحد است.
*ولکر بین سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۴، قبل از اینکه کوفیعنان به مدیریت بخش تحقیقات مستقل سازمان ملل منصوب شود، مدیر انجمن تحقیقات این نهاد بود.
*در آوریل ۲۰۰۴، ولکر به سرپرستی تحقیقات درباره فساد احتمالی در برنامه"نفت در برابر غذا"سازمان ملل منصوب شد. این برنامه به عراق اجازه میداد نفت را در بازار جهانی به منظور تامین مالی خرید زیرساخت، غذا و دارو بفروشد که با شروع جنگ عراق در سال ۲۰۰۳ ،پایان یافته بود.
*در سال ۲۰۰۶، ولکر، بار دیگر رئیس هیئت امنای گروه سی (G-۳۰) شد.
*در ژانویه ۲۰۰۸، او از نامزد ریاست جمهوری حزب دموکرات، باراک اوباما حمایت کرد و در نوامبر ۲۰۰۸، پس از انتخاب اوباما به عنوان رئیس‌جمهور منتخب ایالات متحده، ولکر به ریاست "هیئت مشورتی بهبود اقتصادی" انتخاب شد. این هیئت در پاسخ به بحران‌مالی جهانی که در پاییز آن سال آغاز شده بود، تأسیس گردید. هدف این هیئت، مشاوره به رئیس‌جمهور در مورد روش‌های تثبیت بازارهای مالی و ایجاد شغل در دوران بحران‌مالی بود. ولکر که از سال ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۱رسماً این سمت را بر عهده داشت، برای جلوگیری از بحران‌های آتی، قوانین مالی سخت‌گیرانه‌تری را پیشنهاد و اجرایی کرد. تغییرات پیشنهادی او، بانک‌ها را در مشارکت‌های مرتبط با معاملات اختصاصی و سرمایه‌گذاری‌های خصوصی، محدود میکرد. همچنین ولکر، اولین انتخاب اوباما به عنوان وزیر خزانه‌داری ایالات متحده بود، اما به دلیل کهولت سن، از دایره واجدین انتخاب برای این سمت، خارج شده بود.
*در سال ۲۰۱۳، ولکر سازمان غیرانتفاعی "اتحاد ولکر/ Volcker Alliance "را برای رسیدگی به چالش اجرای موثر سیاست‌های عمومی و بازسازی اعتماد عمومی به دولت تأسیس کرد. این اتحاد غیرحزبی، در مشارکت با سایر سازمان‌ها و نهادهای آکادمیک، تجاری و دولتی، در جهت تقویت آموزش حرفه‌ای خدمات عمومی، انجام تحقیقات موردنیاز در مورد عملکرد دولت و بهبود کارایی و پاسخگویی سازمان‌های دولتی در سطوح فدرال، ایالتی و محلی، تلاش میکند
*در سال ۲۰۱۷ ولکر به عنوان رئیس مشترک افتخاری پروژه عدالت‌جهانی سازمان ملل انتخاب شد. پروژه عدالت‌جهانی، یک تلاش بین المللی و چند رشته ای برای تقویت حاکمیت قانون در توسعه جوامع و ایجاد فرصت‌های برابر است.
اظهارنظرهای مهم پل ولکر در حوزه اقتصاد جهانی
*ولکر که مشاور اقتصادی باراک اوباما بود، در طول بحران‌مالی ۲۰۰۸، به شدت از بانک‌ها انتقاد کرده و اعلام نمود که پاسخ نظام بانکداری ایالات متحده به بحران مالی ناکافی است و مقررات بیشتری برای مدیریت بانک‌ها لازم است. به طور خاص، ولکر خواستار تجزیه بزرگترین بانک‌های کشور شد و موسسات سپرده‌گیر را از درگیر شدن در فعالیت‌های مخاطره‌آمیز مانند تجارت اختصاصی، سهام خصوصی و سرمایه‌گذاری‌های صندوق تامینی منع کرد. همین امر باعث شد که در ۲۱ ژانویه ۲۰۱۰، باراک اوباما، با حضور پل ولکر، مقررات بانکی جدیدی را به تصویب برساند که مبتنی بر آن، بانک‌های تجاری از مالکیت و سرمایه‌گذاری در صندوق‌های تامینی و خصوصی باز داشته شدند. این امر، معاملاتی را که بانک‌ها برای حساب‌های خود انجام می دادند، محدود کرد(نیویورک تایمز، ۲۰۱۹).
*در سال ۲۰۱۱، مخالفت‌های ولکر با کلیشه‌های تکراری و فلج‌کننده‌ی نظم مالی و ساختاری وال استریت، تشدید شد؛ بطوریکه وی، "نوآوری مالی" را برای پیشرفت یک اقتصاد سالم ضروری میدانست اما معتقد بود تنها نوآوری مفید بانکی ایالات متحده تا به امروز، اختراع دستگاه خودپرداز بوده است(گاردین،۲۰۱۹).
*در ۶ آوریل ۲۰۱۲، در پانل اقتصاد جهانی انجمن تاریخ نیویورک، ولکر اظهار داشت که دولت ایالات‌متحده می‌بایست اضافه‌کردن مالیات بر فروش ملی، مشابه مالیات بر ارزش افزوده (VAT) تحمیل شده در کشورهای اروپایی را درنظرگرفته و اعمال کند. وی این اقدام را برای حفظ هژمونی دلار و قدرت اقتصادی آمریکا در سطح منطقه و جهان، ضروری میدانست(گاردین،۲۰۱۹).
منابع:
-
Volcker ,Paul A & Harper, Christine ,” Keeping At It: The Quest for Sound Money and Good Government “, PublicAffairs press, USA, New York,۲۰۱۸
-
https://www.nytimes.com/۲۰۱۹/۱۲/۰۹/business/paul-a-volcker-dead.html
-
https://www.theguardian.com/business/۲۰۱۹/dec/۲۴/paul-volcker-obituary
نظر شما